Pınarlar'ın Tarihi I

UZUNPINAR'IN TARİHÇESİ

''Rivayete göre ; dağlardaki pınarların başına gelen Yörük Aileleri öncelikle yerleşmiş ve yaşamlarını devam ettirmişler 16.yy'da Şah İsmail'in Şii zulmünden kaçan aileler de bu yörüklere sığınmışlardır. Daha sonraları bunları koruma altına almak için Erenler,

Emirler(=Toylaklar) ve Taburlar (Sarıosman Oğulları) gelmişlerdir.Bilahere Kenezler, Karahasanlar, Mahmutlar, Tahirler gibi aileler gelip yerleşmişlerdir.Ayrıca Kamer Kadın adında gelip yerleşen saygın bir hanımdan da bahsedilmektedir.Birbirlerinden farklı yerlerde ayrıpınar başlarında ikamet eden bu ailelerin bulundukları yerlerde ve civar yerleşim yerlerinde kuraklık hüküm sürünce, sadece Manasır, Kavak, PIınar adı verilen yerlerdeki sular kesilmemiştir. Bunun için uzaktan gelenler buraya Uzakpınar demiştir. Buradan da Uzunpınar olmuştur. Daha sonra dağınık haldeki bu aileler bugünkü yerleşim yerine gelerek toplanmışlar ve kurumayan pınarların suyunu da buraya akıtmışlardır.

Fotoğraf : Metin Yüksel KOÇOĞLU

Belgelere göre: Uzunpınar, her ne kadar civarında Roma kalıntılarına rastlansa da eski bir Roma yerleşim üzerine kurulmamıştır.

Osmanlı arşivlerine dayanarak Tavas Civarı hakkında çok güzel çalışmalar ortaya koyan Prof. Dr. Mübahat Kütükoğlu'nun neşrettiği ''XVI: ASIRDA tAVAS Kazasının Sosyal ve İktisadi Yapısı'' adlı eserinde yer yer Uzunpınarla ilgili bilgi ve belgelere rastlanmaktadır. Buna göre:

Menteşe Sancağına ait H.973(1565-1566) tarihli yaya ve müsellem defterine göre: 16.Asırda yay çiftliklerinin bulunduğu köylerden biri Uzunpınar'dır.(s.74). II.Beyazit devir tarihlerine göre Uzunpınar'da burçak öşrü kaydı yoktur ancak 1517'den sonra burçak ekimine başlanmıştır.(s.94)

16.Asır'da gelir düzeyi iyi olup vergisini tam olarak ödeyen yerlerden biri de Uzunpınar'dır. Buranın gelirlerinin nereye harcandığını da kayıtlardan görmemiz mümkündür. ''Mükellefiyetini yerine getirmeyen sipahiden timarı geri alınıp yararlılık gösteren başka birine verilirdi. Nitekim, Şirvan muharebesinde yararlılık gösterenlerden Sefer Çavuş'a Rumeli'deki zeametini tamamlamak üzere Tavas'ın Uzunpınar Köyü'nden 5.000 akçelik gelir eklenmişti.''(s.122)

Keza yine 16.Asır kayıtlarına göre Uzunpınar'da bir cami vakfı vardır.(s.138) Ancak bu cami 1530 tarihli icmal defterinde bulunmadığına göre daha sonra inşa edilmiş olmalıdır. Hatip için 2445 ve hatibe şart olan hatm-i Kur'an için 2450 akçe vakf edilmiştir. Uzunpınar'da muhtemelen caminin yanında bir de muallimhane bulunduğu, oraya Hacı Hasan tarafından 1000 akçe vakfedilmesinden anlaşılmaktadır.(s.144)

Görüldüğü gibi II.Beyazit dönemi tahrir defterinde yer alan Uzunpınar'ın tarihi resmi vesikalara göre, 16.Asır başlarına kadar çıkmaktadır.

Daha sonraki defterlerdeki özellikle 1844'deki kayıtlar ayrı bir bölüm olarak ele alındığından burada tekrar bahsedilmeyecektir. Ancak orada mahalleri bahsedilmeyen köy olarakkayda geçmiştir. Tarih içinde geçimini  tarım ve hayvancılıkla sağlayan Uzunpınar, günümüzde de bu özelliğini korumaktadır.

16.Asırda bir muallim hanesi bulunan Uzunpınar bu özelliğini devam ettirmiş hatta 19.Asır'da Tavasın eğitim merkezlerinden biri haline gelmiştir. Medreseler kısmında görüleceği gibi, köy statüsünde olmasına rağmen iki medresesi vardır. Civardan gelen öğrenciler burada akli ve nakli ilimleri tahsil etmişlerdir.

Cumhuriyet döneminde Atalar ve Cumhuriyet diye iki ayrı mahalleye ayrılan Uzunpınar, daha sonra maalesef tarihi Uzunpınar adından da vazgeçecektir. 1972'de belediyelik olunca adı da Pınarlar olarak değiştirilmiştir. Buna rağmen yerli halk gerekse civar yerleşim yerleri insanları ekseriyetle Uzunpınar demeye devam etmektedir.'' (*)

(*)GEÇMİTEN GÜNÜMÜZE UZUNPINAR (PINARLAR) - Prof. Dr. İsmail YAKIT / (sayfa 4-5)